Stronie Śląskie

Stronie Śląskie to niewielkie uprzemysłowione miasto w szerokiej i rozgałęzionej dolinie rzek: Białej Lądeckiej, Morawki i Siennej Wody. Cztery pasma górskie wydzielają dolinę, w której leży Stronie Śląskie: od północy Góry Złote, od południowego wschodu Góry Bialskie, od południa Masyw Śnieżnika zaś od zachodu góry Krowiarki.

Cała gmina leży na terenie Śnieżnickiego Parku Krajobrazowego i jego otuliny. Park utworzono w 1981 r. dla ochrony górskiego krajobrazu. Na terenie gminy utworzone są cztery rezerwaty:

• rezerwat przyrody Śnieżnik Kłodzki na szczycie Śnieżnika,
• rezerwat przyrody Puszcza Śnieżnej Białki w okolicy Bielic,
• rezerwat przyrody Nowa Morawa powyżej wsi o tej samej nazwie,
• rezerwat przyrody Jaskinia Niedźwiedzia w Kletnie chroniący samą jaskinię, jej otulinę i zjawiska krasowe.

Pierwsze wzmianki o osadnictwie na ziemi strońskiej datowano na XIII wiek. W średniowieczu osadnictwo nad górnym odcinkiem Białej Lądeckiej zakończyło się na wysokości Starego Gierałtowa. Ludność utrzymywała się głównie z rolnictwa.

W latach 1525 – 1618, po wojnach husyckich, znacznie wzrosła liczba mieszkańców. Ludność nowopowstałych wsi utrzymywała się z lokalnie rozwijającego się przemysłu, rzemiosła, wyrębu lasów oraz w niewielkim stopniu z rolnictwa. Głównym czynnikiem rozwoju było górnictwo, a nowe poręby zajmowali przede wszystkim górnicy, hutnicy i drwale.

Następna fala kolonizacji (fryderycjańska) przypada na lata 1773 –1806, powstały wtedy liczne osady górskie. Tak wykształcona struktura osadnictwa zachowała się z niewielkimi zmianami do XX w.

W XIX w. granice pomiędzy Stroniem, Strachocinem i Goszowem zatarły się, tworząc jeden zespół osadniczy o charakterze miasta. Tu też ulokowano siedzibę klucza dóbr rodziny królewskiej i wielką hutę szkła, a w wyniku stałego rozwoju w 1967 r. Stronie Śląskie uzyskało prawa miejskie.